درمیان نگاهی لبریز زندگی

درمیان مرگ وزندگی

بروی پلی از تردد ولی تردید

در لحظات لغزنده کلام

وشاید برای جسارتهای خویش

آری این آنچیزیست که برای خود ساخته ایم

دنیای امروزمان

آیا باز بمن خرده میگیرید چرا ازآدمکها گریزانم؟

جوابتان را مثل همیشه میدهم

نمیخواهم مرا بابرده ها

خودپرستها،پول پرستها

یا جان شیرین ها

اشتباه بگیرند

من همان زباله ای هستم که باید باشم

سرشتم اینگونه افریده شده وغیر این هم نمیخواهم

میدانید دیگر چهره ها نگران نیست

حتی درجایی که صحبت از حیات دوباره آدمیست

مکانی که بازدم باشد و ثانیه ای بعد دم نباشد

چیزی درجای اولش نیست و مثل اولش

مثل روزهای اول دبستان

که کتابهای دست نخورده وخوش بو را

با مهر ماه پیوند میزدیم

ما را ،آدمی را چه میشود

که اینگونه هراسان

درپی تمام خواستنهای دنیاست

نه برادر به برادر

نه پدر به پسر

ازدوست نمیگویم که گوهرنایاب است

وازعاشقی که سخره لذتهاست

اینها همه را در طول یک روز

حتی با هذیان ناشی ازتب

میتوان فهمید

یا در شب برای باز نفس کشیدن عزیزی

در بیمارستان نظاره کرد

آنگاه مسجل میشود که اینها ناشی از

بیماری قلمت وگیجی دلت

یا پیاله ای نوشیدن نبودست.

برای نوازنده خوب گیلانی که مدتها بر اثر یک غفلت یک پزشک بی دلیل در کماست وافسوس که این دومین نفریست که با داروهای چینی به کما میرود.برایش هر دم ارزوی سلامت میکنم چون همخون من است.