از یکی ازدوستان خوش قلم سایت اورداپ

هار زندگیم شاعرانه میسوزد
شکسته دست ، قلم را ، ترانه میسوزد

سری که دست به دامان مهربانت بود
به ناز بالش یادت شبانه میسوزد

خیال ناز نگاهم به یادواره تو
چنان پرستوی بی آشیانه میسوزد

هوا هوای زمستان و من پریشان حال
به حال و روز سیاهم زمانه میسوزد

در این کشاکش درد و خماری و مستی
دلم گرفته و با هر بهانه میسوزد

من آن پرنده افسرده پریشانم
که در حصار قفس محرمانه میسوزد

خدای من نگاه کن که سوخت بال و پرم
تمام زندگیم شاعرانه میسوزد
"مجید مهران&quot