از شاعرگرامی امیر عابدیان(انجمن شعرپارسی)

رفتی و خاطره هایت
به مخاطره انداخت
وقتی که سخت اما - نفس می کشیدم...
--------------------------------------------------------
سیاه بندِ بی / لباس مشکیَت را در بیاور
اینجا شاعری روی خطوطش یکسره می چکد...
بیخیال از تو باشد را
--------------------------------------------------------
طلبه را
می طلبد که طالب / زاده شده باشد
و من را...
همین سیگارهای دانشجویی کافیست.
-------------------------------------------------------
تا وقتی لگد بزنی
به دنیا نمیارَمَت...
جامعه شعرهای بی تربیت را دوست ندارد
--------------------------------------------------------
ساعت چهار و نیم است
و چهار دقیقه مانده تا پایان این سیگار
[ تصویر بسته تو از درون جا سیگاری].
------------------------------------------------------
از میانه ی شعر، خون فاجعه می پاشید
تا به حرمت موی رگ های پاره ی شاعر...
---------------------------------------------------------
نامه های جان خراش را آتش بزن
اما
مواظب باش
شاید بر- نامه ای تنهای سفیدی من جاری باشد
---------------------------------------------------------
گلوله را افتاد
خودش را شلیک
" انتهای تاریکی در روایات دینی "
-------------------------------------------------
بدان
انسان از کثافت آغاز شده
و خدا حال می کند با ابتکار
------------------------------------------
آهای زمین!
تکان بخور دیگر
بشکاف
مرده ای در راه است
--------------------------------
مرگ را دیدی
عقب...عقب...عقب تر
و از پشت بام رفت
در آغوش مرگ
------------------------------------------
خاکستر سیگار
بالاخره فیلمی خواهد ساخت
ملودرام سوختن و ریختن
-----------------------------------------
کبریت را کشید...کبریت را کشید و باز کبریت را کشید و باز کشید و کشید...کشید و باز کبریت را کشید
دخترک تنها حالا یک کاغذ پر از کبریت داشت