برای دوستم سینا لطف پور

عزیز

ابرهایی که دیدیم باران زا نبود /   شالیزارمان کویرشد /            وکرم ابریشم بی برگ توت   پیله نبسته دوریخت                  پای تل انبار/فقط مانده برایمان  اندام خسته            دستان خالی وپینه بسته /شب های تف گرفته وغمبار /  روزان شرجی وتبدار/ عزیز

نجوای بهار نمیاید   / گوئی درفک را بدوش کشیده ام/          وچون سفیدرود ازدردپیچان/ درسودای نان تکه ای/             پرستوئی سرگردانم/             پس اندازم دلهره فرداست/          آنگاه که پای فرتوت/    دیگربه فرمان نیست /                   ودستانم روی ساز میلرزند  /عزیز

با سه تارت/ زردملیجه را بنواز/شایدصدای خاکم وبهارش بیاید