مادرمضطرمن - توکه درمزرعه خیس برنج پای درگل مینشانی بوته های گل رنج
وزغم ماندن من درزنجیر- میفشانی زدوچشمان نحیفت گل اشک - روزوشب نیست ترا صبروقرار
نکندجلوه ترابوی بهار - قلب مجروح ترامرحم نیست - هیچ عطرگل وآوای هزار
مادرمضطرمن - حاصل رنج توفرداکه نشیندبه ثمر - می دهدخوشه زرین برنج
شایدآنروزکه تاراج برندت محصول - سیل علاف وطلبکارقروض - شایدآن روزسیاه
تن تبدارمرا همچو برنج - به چپاول ببرد توده سرب - مادرمضطرمن! - تودرآن روزعزا نکنی موی پریش نزنی مشت بسر نکنی چهره غمین نکشی ضجه خونین زجگر که مراوسوسه دیدن خورشید بدین ورطه کشاند تامران 1378