دردنخست

دردنخستم نه ان است که تو میپنداری.اخرین سنگرسکوت است.اما من از سنگرم بیرون امدم بدون جلیقه محافظ بدون هراسی که قبل داشته ام.ازادمهای حقیقی دوروبرم تا حوا خیری جزخیانت ندیدم.اما درمحیط مجازی دوستانی به اندازه تمام ادمهای دوست داشتنی یافتم. 

من که درتمام عمرم همیشه بیش ازهزارها دوست وصدها مگس دورخودداشتم شیرینیم رابا زهرهلاهل عوض کردم .سالها درزیر سقف کهنه ام ماندم به امید اینکه کسی بداند چه کشیدم.نتهایم شکم فرزندم را سیر نکرد زنم ازغزلم شام نپخت.خرف اخررستن برایم حیس داشت وشکنجه.لبم بسته ماند وکسی ندانست چه کشیده ام ومیکشم.بجرم گفتن حقایق ماندم دربسترصوانح.بس است انکه مرا میخواهد اینگونه ساکن نمیخواهدوای کاش سالها پیش قبل اززخم خوردنم او را میافتم/کنون بعداز سالهابدون بلاگ ماندن بعدازفیلترهای بسیاری که بر نوشته هایم گذاشتند.اینجاخواهم نوشت ازترانه هایم تا شعرهایم که دوباره نوشتنش را مدیون او وانجمن شعرپارسی هستم که اساتیدش بسیارسخاوتمندندومهربانیهایشان را باهم تقسیم میکنند.برای من که سالها دورازخاکم نمیدانستم خاکم قصدرویش ندارد جالب است رویش مدام قلم رادیدن .میخوانم تا مرابامرده ها اشتباه نگیرند سازهایم رافروختم تا حق خیانت حوا را بدهم کنون صدای یک ساز برای بازگوکردن انچه کشیده ام کافیست.میسازم وافرینش نسیب غربت نشینانی میشودکه دردشان بی دردیست.خواننده هایی که غیرازچند تن همهگی با به پرچم فقط حرف وطن میزنندتا ما انهاراگوش دهیم.سالها دررفاه زندگی میکنند بعد برایمان جانمازاب میکشند.اگرمثل من باشیدکمی خصوصی ترکه برای نمازخواندنتان هم میخندند.جالب است انکه بدترین وسیاه ترین را میخواندمعتقدترین است.گربازکنم شاید همه گی بدانید چه کسانی برگوشهایمان فرمانروایی میکنند وما به چند دزد خواننده وطنی دل خوشیم کدامیک مانند من ۲۹سال را صرف هنرکردند بدون ذره ای چشم داشت مالی/کدامیک قوانین جاری راگردن گذاشتند؟همه اول با ماهواره ها کارکردند بعد با یک غلط کردم باتصویر یه خانه هایمان امدند.ازچه بگویم؟ازمن که گردن نهادم وضرر قانون مند بودن را میبینم.ای بابا  هرگاه مینویسم چیزی جزدردندارم منم من بذرفریاد اما با صدایی گرفته.نمیدانم اینجا نوشته میگذارم وترانه وصدایم را امید دارم به گوش برسد نه اینکه بامجوز درون گنجه ام خاک بخورد وبرای فرزندم بماند.حق یارتان. 

تامران